خلاصه ای از سخنرانی های دانشجویان دکتری حقوق عمومی در کارگاه اصول نانوشته قانون اساسی - قسمت دوم

معرفی مقالات دانشجویان ارائه دهنده:

۴.تحدید آزادی اجتماعات نمونه ای از تغییر غیر رسمی قانون اساسی؛ خانم سیده زهرا سعید

مطابق اصل 27 قانون اساسی، تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها بدون حمل سلاح، به شرط آن مخل به مبانی اسلام نباشد، آزاد است. اما با تصویب قانون احزاب در سال 60 و آیین نامه ها و دستورالعمل های متناظر با آن، "لزوم اخذ مجوز"، در عداد قیود آزادی اجتماعات به شمار می آید. آنچه از مشروح مذاکرات قانون اساسی یافت می شود، لزوم اطلاع قبلی به عنوان معیار شکلی و جهت برقراری نظم است که در صلاحیت عام مجلس دانسته شده است. بر این اساس، تحدید آزادی اجتماعات به واسطه قانون عادی و ملحوظ داشتن "لزوم اخذ مجوز" و بررسی ماهوی کمیسیون ماده 10 احزاب در این خصوص را می توان به مثابه تغییر غیر رسمی قانون اساسی دانست.

۵.آموزش خط و زبان فارسی در دوران مشروطه به مثابه یک قاعده نانوشته حقوق اساسی؛ آقای مهدی شمسایی

با بررسی تاریخ اجتماعی ایران در می یابیم که دیر بازی است زبان و خط فارسی همچون زبان میانجی ایرانیان محسوب شده و ساختار آموزش-اعم از رسمی و غیر رسمی-خود را ملزم به تبعیت و پایبندی نسبت به آن می‌دانسته است؛ چنین التزامی پس از ورود ایرانیان به دوران نوین و در افتادن شیوه جدید حکمرانی نیز به حیات خود ادامه داده است؛ با این وجود مبانی حقوقی رسمیت یافتن خط و زبان مذکور مورد تصریح و توجیه پدران بنیانگذار مشروطه ایران قرار نگرفته است. پژوهش حاضر با بررسی دلایل این التزام تاریخی در صدد تبیین این مساله است که آیا می‌توان التزام و تقید به آموزش خط و زبان فارسی در دوران مشروطه را به مثابه قاعده نانوشته حقوق اساسی ایرانِ آن عصر محسوب نمود یا خیر؟ آشکار است که برای دستیابی به این مهم لاجرم از تطبیق دانسته‌های حقوقی با واقعیات تاریخی هستیم، بر این اساس نگارنده تلاش دارد با بررسی تاریخ آموزش ایران و تحلیل نظرگاه قانونگذاران به آموزش، این موضوع را مورد واکاوی قرار دهد.